Wednesday, December 29, 2010

Kerst 2010


Lieve Liam,

23 december. Je tante is jarig. Maar rond het middaguur begint het buiten te sneeuwen en het houdt niet meer op. Je kijkt naar de witte vlokjes die uit de lucht komen vallen en kijkt mij dan verbaasd aan. Is dat wel de bedoeling? Ja, dat is nou winter, leg ik je uit.

Er valt zoveel sneeuw dat wij je tantes verjaardag gewoon met zijn tweetjes thuis vieren. Lekker warm is het binnen. In je wipstoeltje kijk je toe hoe ik de kerstboom versier. Gejat van Check5 na de kerstborrel. Je vindt het helemaal niet gek dat ik de takken van de nepboom zomaar kan buigen, maar je lijkt je wel af te vragen waarom er nu ineens zo’n groot groen ding naast de box is komen te staan. De lampjes vind je fantastisch.

Vannacht slaap je voor het eerst in je eigen kamer. Tot nu toe sliep je in je wiegje naast mij. Dat is waarschijnlijk de reden dat ik je pas heel laat naar bed breng. Eerst je pyjama aan. Dan nog even knuffelen. En een verhaaltje. En een liedje. Nog een liedje dan maar. En nog wat drinken. Als je eindelijk in je bed ligt, moet je even huilen. Maar als ik je kom troosten, lach je alweer. En ga je lekker slapen.

24 december. We slapen samen uit. Tot 12 uur. Dan in bad en daarna gaan we samen spelen. Buiten sneeuwt het nog altijd. Terwijl jij laat zien hoe goed je op je buik kan rollen, pak ik snel jouw en mijn tas in. En daarna moet je van mij een heel gek astronautenpak aan. Je kunt er bijna niet meer van bewegen, zo dik is het. En dan ook nog een hele grote warme muts op je hoofd – je zou bijna denken dat we in Siberië zijn beland.

Helemaal ingepakt gaan we op weg naar het huis van je oma. Je lijkt het best spannend te vinden, maar niet zo spannend als ik. We zijn de straat nog niet uit, of ik glij al uit en samen vallen we in een berg sneeuw. Daarna gaan we nóg langzamer lopen. Op de brug is het hartstikke koud. Heel Maastricht is bedekt onder een dikke laag sneeuw. Je eerste kerst wordt meteen een witte.

Bij oma staat er nog zo’n gekke boom, maar deze is veel groter. Je vindt hem prachtig. Je probeert de takken en de ballen vast te pakken, maar dat vind ik niet zo’n goed idee. Je mag wel met het houten kerststalletje spelen. Zorgvuldig pak je elk beeldje aan en stop je het in je mond. Aan je gezichtsuitdrukking te zien smaken de schaapjes het lekkerst.



25 december. Je wordt wakker in een vreemde kamer, want vandaag zijn we nog bij oma. Die heeft speciaal voor Kerstmis een heel mooi pakje voor je gekocht. Je hebt het nog maar net aan als ook je neef Noah in een sjieke outfit verschijnt. Samen pakken jullie je cadeautjes uit. Je krijgt een hele grote beer, en autootjes, nieuwe kleren, speelgoed dat allemaal muziekjes maakt en nog veel meer. Je kijkt het allemaal rustig aan. En rolt nog maar eens een keertje op je buik. Je bent erg onder de indruk van alle drukte om je heen. Vooral Noah heeft je aandacht. Wat kan die al goed rennen en springen!

Spontaan val je midden op de dag in slaap. Je slaapt heel lang. Ondertussen ga ik samen met Noah en zijn ouders de sneeuw in, sleeën. Maar dat is voor jou nog een beetje te vroeg, dat komt later wel.


Als het buiten donker is, gaan we terug naar huis. Daar wil Noah bij jou in de box zitten, omdat hij ook met jouw nieuwe speelgoed wil spelen. Samen zitten jullie in de box gefascineerd te luisteren naar alle muziekjes die het nieuwe apparaat kan afspelen. Niet lang daarna vallen jullie beiden total loss in slaap.

26 december. Lachend word je wakker. Alweer een coole kerstoutfit. Je oom, tante en neefje zijn blijven logeren. Dat vind je erg gezellig. Noah zit achter de katten aan en jij kraait van plezier. We luisteren samen naar kerstliedjes. Je luistert geïnteresseerd mee. Dan zwaaien we de familie uit. Eindelijk weer even alleen. Je valt meteen in slaap voor een flink middagdutje.

Als je weer wakker wordt, heb je enorme honger. En zelfs na het voeden wil je eigenlijk graag nog meer. Gelukkig kun je je lol op met het fruithapje. Je eet het potje helemaal leeg, op enkele lepels na, die hun doel missen en in jouw vuistjes, op je wang, broek, trui of in je nek belanden.

’s Avonds zouden we eigenlijk weer naar de familie gaan. Maar de wegen zijn erg glad. Ik denk hardop na over wat de beste planning is. Alle tassen weer inpakken en daar logeren? Terug naar oma? Jij rolt je intussen op je buik en probeert een rammelaar te pakken. Dan heeft je mamma een heel erg goed idee (al zeg ik het zelf). Tweede kerstdag vieren we gewoon lekker met zijn tweetjes, thuis. En volgens mij ben jij het daar roerend mee eens. We maken een duidelijke taakverdeling: ik regel het eten, de muziek en vertel de verhaaltjes. Jij bent verantwoordelijk voor het omrollen en de gekke geluidjes.



Het kerstdiner is wat onconventioneel en bestaat – met een beetje fantasie – uit een heeeeeeeeleboel gangen. Op het eind zijn er wel drie of vier nagerechtjes. Jou lijkt het allemaal erg lekker, want elke keer als ik een hap neem, strek jij je armpjes naar de lepel of vork uit. Vooral het bakje ijs lijkt je enorm interessant. Helaas kun je nog niet meegenieten van al dit lekkers. Of ja, eigenlijk wel. Bij de volgende voeding dan.

Na het eten spelen we met de beer en kijken we samen een kerstfilm. We knuffelen tot je weer eventjes in slaap valt op de bank. Je wordt al snel weer wakker voor een nieuw bedacht spelletje dat je zo leuk vindt dat je hard moet lachen. Maar dan is het tijd om naar bed te gaan.

Je bent maar 5 maanden en weet nog niet wat Kerstmis is. Maar wat was jouw eerste kerstmis een feest.