Larger than life

Vakantie is de beste tijd om vanalles te zien. Dingen, mensen, plannen. Of de toekomst. De afstand van alles maakt dat een stuk gemakkelijker. En mijn vakantie duurt absurdlang; zes weken vrij is echt een beetje buiten proportie. De Amerikanen begrijpen er geen snars van. Hoe dan ook, ik ben eindelijk beland in het rustige ritme dat bij vakantie hoort en naast al het shoppen en sightseeen en met mensen kletsen heb ik ook veel tijd om voor me uit te staren en weg te dromen. In een hangmat, in de bus, op de veranda. En soms zie ik ook even mezelf.

Vorig jaar schreef ik op dit weblog vanalles over hoe geweldig dit land toch niet is. Dit jaar heb ik tot nu toe vooral veel negatieve dingen belicht. En behalve de nieuwe enigzins opzienbarende gekte rondom recycling (hierover later meer) is er toch echt niet veel veranderd.

Het is moeilijk om van een land te houden dat iedereen in Nederland haat. Of op zijn minst om uit te leggen waarom. Zelfs aan mezelf kan ik het eigenlijk niet verklaren. Er is vanalles mis met de Verenigde Staten. De excessie, de oppervlakkigheid, het nationalisme, het onechte, het superioriteitsgevoel, hun president, hun fastfood, hun rusteloosheid. hun luiheid, de verspilling, de douane, de eenkennigheid, het grote verschil tussen arm en rijk, de afgestomptheid, Walmart. Al die dingen zijn er. Ze zijn allemaal waar.

En toch.

Er is een lijst aan het andere uiteinde van dat spectrum. Die ik ook zie. Ik ben blij dat ik ze allebei zie dit keer.

Vacation is the best time to see stuff. Things, people, plans. Or the future. Having created a distance from everything makes that a lot easier. And my vacation is incredibly long; six weeks off is crazy, really. The Americans surely don't get it. Anyway, I finally got into a slower rythm, the kind that suits a vacation. And besides all the shopping, sightseeing and talking to people, I have lots of time to stare into emtpy spaces and dream. In a hammock, on the bus, on the porch. And sometimes I even see myself.

Last year on this blog, I marveled at everything I saw in this country. This year I mostly talked about negative aspects. Yet, except for the quite amazing craze regarding recycling (more on that subject later), not much has changed around here.

It is hard to love a country that everyone in Holland hates. Or at least to explain why. It is hard to give myself an explanation, even. There's a lot that's wrong with the US. Excession, superficiality, nationalism, the fakeness, the feelings of superiority, their president, their fastfood, their restlessness, their laziness, their wastefulness, customs, their isolatedness, the vast gap between the rich and the poor, the numbness, Walmart. These are all real things. They are all true.

And yet.

There's a list on the other end of that spectrum. That I can see as well. I'm glad I see both of them this time.